Implanty zygomatyczne (jarzmowe) zostały opracowane przez szwedzkiego prof. Brannemarka dla pacjentów ze skrajnym brakiem tkanki kostnej z powodu przebytych nowotworów, wypadków lub nieprawidłowości genetycznych, w których doszło do niedorozwoju szczęki. W przeciwieństwie do tradycyjnych implantów, których średnia długość wynosi 10 mm, implanty jarzmowe mają długość 3-5 cm i są instalowane przez zatokę szczękową w rejonie kości jarzmowej. Sposób zakładania implantów jarzmowych zakłada, że 2/3 długości implantu znajduje się w zatoce szczękowej, a końcówka implantu znajduje się kilka milimetrów od oczodołu.
Niezawodność implantacji zygomatycznej
Obecnie nawet w najbardziej problematycznych przypadkach istnieje wyjście, są to implanty jarzmowe, które nie są wszczepiane w tkankę kostną, ale w kość jarzmową, która ma gęstszą strukturę.Technika ta stała się kolejnym krokiem w ulepszaniu technologii implantacji. Implanty jarzmowe różnią się od klasycznych implantów specjalnym kształtem i zwiększoną długością. Implantacja jarzmowa służy do odbudowy zębów górnej szczęki z bardzo wyraźnym zanikiem tkanki kostnej. Zastosowanie tych implantów jest jednym ze sposobów na uniknięcie augmentacji kości, a także umożliwia jednoetapowe obciążenie protezą stałą 1-3 dni po implantacji. Implanty zygomatyczne są instalowane pod kątem 30-60 stopni, jest to konieczne do ominięcia zatok szczękowych, aby wyeliminować ryzyko urazu nerwu twarzowego. Ponadto takie podejście pomaga zwiększyć powierzchnię kontaktu sztucznej struktury z tkanką kostną.
Wskazania do implantacji zygomatycznej
- Ciężki zanik tkanki kostnej
- Całkowity brak zębów górnej szczęki
- Choroby przyzębia
- Przeciwwskazania do klasycznej implantacji i przeszczepu kości
- Choroby onkologiczne powodujące zmiękczenie tkanek, ich wyczerpanie, a w rezultacie całkowite uszkodzenie.
- Poważne uszkodzenie górnej szczęki z utratą jej fragmentów.
W obecności tych niekorzystnych czynników przez długi czas jedynym możliwym wyjściem dla pacjentów była instalacja protez ruchomych. Istnieje jednak cała kategoria osób z fizjologiczną nietolerancją protez ruchomych, a także tych, u których powodują one dyskomfort psychiczny. Wraz z wprowadzeniem do praktyki zaawansowanej technologii implantacji jarzmowej, udało się skuteczniej rozwiązać problem odbudowy uzębienia i osiągnąć lepszy wynik. Ważne! Nie jest wymagany łącznik gojący. Usunięcie korzeni zębów, założenie implantów oraz założenie tymczasowej protezy wykonuje się na jednej wizycie.
Korzyści z implantów zygomatycznych
W implantacji klasycznej zwykle wykonuje się przeszczep kostny, a następnie rehabilitację przez 6 miesięcy. Przy zakładaniu implantów zygomatycznych pacjentom proponuje się tymczasowe protezy stałe, które wykonuje się i mocuje w ciągu jednego dnia. Zabieg odbudowy kości może mieć swoje własne powikłania (odrzucenie, resorpcja), nie wspominając o długim okresie rekonwalescencji. Implanty zygomatyczne nie wymagają augmentacji kości. Są one osadzona w gęstszej i bardziej stabilnej kości, więc prawdopodobieństwo pomyślnego i przewidywalnego wyniku jest dość wysokie. Implanty zygomatyczne nie wymagają wymiany, są w stanie służyć pacjentowi przez całe życie.
Protetyka na implantach zygomatycznych
Osobliwością protetyki implantów jarzmowych jest to, że w jamie ustnej takie implanty są umiejscowione bliżej podniebienia w porównaniu z implantami tradycyjnymi. W ten sposób proteza jest grubsza od wewnątrz. W niektórych przypadkach stwarza to problemy z przyzwyczajeniem się do nowych zębów, trudności z dykcją.
Alternatywa dla implantacji zygomatycznej
Alternatywą dla implantacji zygomatyczne, czyli implantacji zębów w kości jarzmowej przy braku wystarczającej ilości kości szczęki, może być zastosowanie innego rodzaju implantów stomatologicznych lub metod regeneracji kości. Jedną z metod jest wykorzystanie implantów zygomaticznych, które są dłuższe i umieszczane w kości jarzmowej dla osób z znaczną resorpcją kości szczękowej, jednak alternatywą może być stosowanie mniejszych implantów bazalnych, które nie wymagają penetracji kości jarzmowej i są umieszczane w innych, stabilnych obszarach kości szczęki.
Inną metodą jest augmentacja kości, czyli odbudowa utraconej kości szczęki za pomocą technik takich jak przeszczepy kostne czy materiały zastępcze, które mogą zapewnić odpowiednią objętość i jakość kości do osadzenia tradycyjnych implantów. Techniki te mogą obejmować użycie kości autogenicznej (pochodzącej od pacjenta), allogenicznej (od dawcy), ksenogenicznej (z innych gatunków) lub syntetycznych substytutów kości.
Alternatywnie, można rozważyć stosowanie zaawansowanych technologii, takich jak regeneracja kości przy użyciu inżynierii tkankowej, która wykorzystuje biomateriały i czynniki wzrostu do stymulacji odbudowy kości. Ta metoda może być szczególnie przydatna dla pacjentów, u których tradycyjne metody augmentacji kości nie są możliwe lub wystarczające.
Dodatkowo, dla pacjentów, którzy preferują unikać chirurgii, istnieją opcje protetyczne, takie jak mosty lub protezy zębowe, które mogą być alternatywą dla implantów i nie wymagają interwencji chirurgicznej. Każda z tych metod ma swoje wady i zalety, dlatego wybór odpowiedniej alternatywy powinien być dokonany indywidualnie, po konsultacji ze specjalistą stomatologii.
