Implanty stomatologiczne - kto wymyślił?

Możliwość przywrócenia utraconych zębów interesuje ludzi od tysięcy lat. Potwierdzają to znaleziska archeologiczne. Fragment żuchwy Inków (VI wiek p.n.e.) znaleziony np. na terenie współczesnego Hondurasu, w którym zamiast zębów zachowały się implanty z muszli małży morskich. Na terenie Chantambre (Francja) znaleziono czaszkę kobiety żyjącej w I wieku p.n.e. np. z metalowym implantem w zębodole kłów górnej szczęki. Wiele osób poszukuje informacji na temat implantów stomatologicznych, kto wymyślił tą metodę uzupełniania brakującego uzębienia?

Jaka jest historia implantów stomatologicznych, kto to wymyślił?

Implant zębowy został wynaleziony przez Per Ingvara Branemarka, który w 1965 roku dostarczył pierwsze na świecie implanty Szwedowi Goście Larrsonowi. Żył on z tymi implantami przez ponad czterdzieści lat, czyli resztę swojego życia. W tamtym czasie istotą innowacji w stomatologii było odkrycie, że kość łączy się z tytanem. Proces ten znany jest, jako osteointegracja. Nowoczesne implanty stomatologiczne są oczywiście znacznie bardziej udoskonalone niż pięćdziesiąt lat temu i doskonale zastępują utracone zęby.

Tytan to metal odkryty w 1791 roku, ale jego czystą formę uzyskano ponad 100 lat później. Jego produkcja komercyjna wymagała opracowania nowych metod obróbki skrawaniem w celu uzyskania struktury powierzchni postrzeganej przez żywe tkanki.Tytan jest wysoce odporny na agresję chemiczną i jest bardziej odporny na korozję.Te właściwości sprawiły, że czysty tytan stał się idealnym metalem do eksperymentów Brannemarka. Ponadto metal ten został polecony przez chirurga ortopedę Hansa Emniewsa z Lund, który badał różne metale stosowane, jako protezy biodra.

Brannemark uzyskała próbkę metalu wykonaną przez Avesta Jernverk i zaczął używać czystego tytanu do produkcji aparatów. W trakcie eksperymentów Brannemark odkrył, że drogi aparat nie może być ponownie użyty, ponieważ ze względu na bioinertność tytanu korpus aparatu tak mocno przylega do tkanki kostnej, że faktycznie stał się jej częścią. Bioinertność jest definiowana, jako całkowity brak reakcji odrzucenia z organizmu – komórki odpornościowe po prostu nie mogą zidentyfikować tego metalu, jako obcego.

W 1952 roku szwedzki naukowiec P. Branemark sformułował niezbędne warunki sukcesu protetyki dentystycznej opartej na implantach – sterylność, czystość powierzchni, równość geometryczna struktury, co prowadzi do silnego zespolenia powierzchni metalu z kością. W 1965 roku prof. Ingvar Brannemark kierował grupą badaczy z Uniwersytetu w Gothenburgu (Szwecja) i zaproponował zastosowanie implantów w stomatologii, składających się z dwóch części – śródkostnej i podpory dla przykręconej do niej części koronowej – łącznika.

Kto pierwszy skorzystał z implantów stomatologicznych?

Pierwszym pacjentem Brannemarka był Gosta Larsson, który od dawna miał problemy z zębami, a podczas wizyty u swojego dentysty przypadkowo usłyszał o badaniach prowadzonych na Uniwersytecie w Gothenburgu i postanowił zgłosić się na ochotnika do tych wczesnych badań. Stracił wszystkie zęby w żuchwie w wieku 34 lat, miał rozszczep podniebienia, zdeformowaną szczękę i podbródek, odczuwał ciągłe bóle i znaczne trudności w jedzeniu i mówieniu. Prawie pogodził się z tymi problemami, dopóki nie usłyszał o nowym badaniu. Na jego żuchwie zainstalowano 4 implanty stomatologiczne, po czym wykonano protetykę zębową, czyli właściwie pierwsze doświadczenie w stomatologii implantacji zębów stało się właściwie pierwszym przypadkiem protetyki na implantach. Larsson po zabiegu mógł żuć, jeść i rozmawiać i żył z tą protezą pełnią życia, aż do jego śmierci w 2006 roku.

Proponowana przez Brannemarka dwuetapowa technika implantacji jest z powodzeniem stosowana do dziś. Rozpoczyna się czas aktywnego rozwoju konstrukcji implantów stomatologicznych o różnych kształtach. Ostatnio, jako materiał do produkcji implantów zębów coraz częściej wykorzystuje się tlenek cyrkonu, który jest niemal kompletnym analogiem tytanu pod względem właściwości fizykochemicznych, mechanicznych i biologicznych. Zastosowanie cyrkonu, jako materiału na implanty, łączniki oraz podbudowy odbudowy pozwala na uzyskanie lepszych efektów pod względem estetycznym.

Implantacja czyli jak to się wszystko zaczyna?

Najpierw pacjent zgłasza się na konsultację do dentysty, wykonywana jest diagnostyka (zdjęcie panoramiczne, tomografia komputerowa) oraz sporządzany i weryfikowany jest indywidualny plan leczenia pacjenta. Na tej podstawie implantolog może ocenić stan zębów a także anatomię i gęstość kości. W przypadku braku wystarczającej ilości kości dla implantu, implantolog podejmuje decyzję o odbudowie kości.

Korzyści z implantów dentystycznych

• Zęby odbudowane na implantach przewyższają mosty lub protezy ruchome.
• Prawidłowa i regularna pielęgnacja nowych zębów na implantach, powoduje, że służą ono co najmniej 25 lat.
• Wykorzystując implantację nie dochodzi do naruszenia sąsiednich zębów. W przypadku protetyki z wykorzystaniem mostów, konieczne jest szlifowanie zębów sąsiadujących.
• Tytan okazał się idealnym metalem do produkcji implantów, ponieważ nie wywołuje u użytkowników żadnych reakcji alergicznych, rzadko dochodzi do odrzucenia. Do implantu mocowana jest korona ceramiczna.
• Implanty stomatologiczne zapewniają naturalne rzucie, podobnie ja zęby naturalne.
• Zęby odbudowane na implantach są zazwyczaj nieodróżnialne od naturalnych.

W gabinecie dentystycznym implanty wykonane są także z tlenku cyrkonu. Materiał ten jest wysoko ceniony we współczesnej stomatologii ze względu na swoją trwałość i estetykę. Cyrkon jest przepuszczalny dla światła, dzięki czemu ma przezroczystość właściwą naturalnym zębom.