Implanty - zębów przeciwwskazania

Najczęstsze przeciwwskazania do wszczepienia implantów to choroby przewlekłe wpływające na układ kostny czy odporność. Konieczne jest poinformowanie implantologa o wszelkich schorzeniach, które mogą zakłócać zabieg lub prowadzić do powikłań. Wszczepianie implantów zębowych u dzieci i młodzieży, u których wciąż rozwija się tkanka kostna, jest niebezpieczne. W zależności od indywidualnych cech organizmu minimalny wiek implantacji to 17 lub 18 lat.

Implanty zębów przeciwwskazania

• Osteoporoza zaawansowana– choroba osłabia tkankę kostną i zmniejsza jej zdolność do regeneracji, co może prowadzić do tego, że implant nie zostanie zaakceptowany.
• Choroba przyzębia – dawniej była uważana za przeciwwskazanie do leczenia implantologicznego, gdyż znacząco zwiększała ryzyko odrzucenia implantu. Obecnie istnieją systemy implantacji, które są skutecznie stosowane u pacjentów z tą chorobą.
• Niewyrównana cukrzyca – u diabetyków istnieje większe ryzyko infekcji pooperacyjnych oraz problemów z wszczepieniem ciała obcego (implantu). Jednak stabilizacja poziomu cukru pozwala na bezpieczne umieszczenie implantów zębowych dla diabetyków.
• Choroby onkologiczne są bezwzględnym przeciwwskazaniem do zabiegu, ponieważ zmniejsza się odporność pacjenta, rany goją się dłużej i często obserwuje się powikłania. Możliwość leczenia implantologicznego pojawia się tylko w przypadku przedłużonej remisji nowotworu.
• Padaczka — implantacja może wywołać atak. Pacjenci z padaczką mają również zwiększone ryzyko urazu kości i uszkodzenia implantów zębowych. W większości przypadków implantolodzy wybierają inne sposoby odbudowy zębów.
• Zaburzenia krzepnięcia krwi – schorzenia związane z układem krzepnięcia zwiększają ryzyko niekontrolowanego krwawienia podczas zabiegu, a także utrudniają gojenie się rany.
• Ciąża. Ten stan jest oczywiście przeciwwskazaniem tymczasowym. Po urodzeniu dziecka nie można obawiać się szkód spowodowanych przez implanty zębowe i wykorzystać implantację do wysokiej jakości odbudowy uzębienia. Laktacja jest także okresem przeciwwskazanym do implantacji.

Możliwe powikłania w okresie pozabiegowym

Pacjenci po zabiegu implantologicznym mogą odczuwać ogólne dolegliwości i dyskomfort: obrzęk tkanek (najczęściej w okolicy policzka), ból i nadwrażliwość po zakończeniu znieczulenia, a także nieprzyjemne uczucie ciała obcego w jamie ustnej. Wszystko to są tymczasowe, przemijające czynniki, które z większym prawdopodobieństwem ustąpią po zażyciu leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych przepisanych przez lekarza.

Istnieją jednak objawy, które powinny być niepokojące u pacjentów po implantacji. Należą do nich utrzymująca się wysoka gorączka (ponad 3 dni), ogólne osłabienie, ból gardła i zębów sąsiadujących z implantem, sącząca się krew i ropa, trudności w jedzeniu i piciu oraz powiększone węzły chłonne.To są oznaki stanu zapalnego! W takim przypadku należy jak najszybciej zwrócić się o pomoc lekarską.

Nie są już przeciwwskazaniami do implantacji zębów

Kilka lat temu lista ta obejmowała osteoporozę, nadciśnienie, gruźlicę i cukrzycę na każdym etapie. Obecnie choroby te nie są bezwzględnym przeciwwskazaniem, chociaż implantacji nie można wykonywać w okresach zaostrzenia ich objawów. Przy wyrównanej cukrzycy implantacja jest możliwa, ale jest planowana i wykonywana pod nadzorem diabetologa.

Gruźlica pozostaje bezwzględnym przeciwwskazaniem do czasu recesji. W ciągu 6-8 miesięcy po leczeniu implantacja jest możliwa przy braku innych przeciwwskazań. W przypadku nadciśnienia wymagane jest specjalne przygotowanie protetyczne z udziałem kardiologa (indywidualny dobór leków do kontroli poziomu ciśnienia).

Względne przeciwwskazania do instalacji implantów zębowych

Przeciwwskazaniami względnymi, nazywane są te, które uniemożliwiają implantację w danym momencie, ale pozostawiają możliwość jej przeprowadzenia po opanowaniu czynników ryzyka.

Warunki te obejmują:

• Osłabiona odporność (konieczne jest zrozumienie przyczyny i wyeliminowanie podstawowej choroby, która ją spowodowała)
• Choroby weneryczne
• Brak objętości tkanki kostnej (konieczna jest osteooplastyka)
• Przyjmowanie pewnych grup leków (negatywnie wpływające na ogólny stan pacjenta lub wpływające na krzepliwość krwi)
• Brak hormonu estrogenu (kobiety)
• Uzależnienie od narkotyków (z wyjątkiem palenia, ale do normalnego wszczepienia implantu należy również porzucić ten nawyk – nikotyna zmniejsza tempo regeneracji tkanek o 30% i może wywoływać krwawienie)
• Awitaminoza.

Z wielką ostrożnością przeprowadza się implantację zębów przy zapaleniu zatok (tylko na żuchwie), w pierwszych miesiącach po długotrwałym leczeniu choroby wirusowej/zakaźnej. W niektórych przypadkach nawet zapalenie wątroby nie przekreśla możliwości uzupełnienia protetycznego implantami, ale ostateczną decyzję musi podjąć implantolog.

Miejscowe przeciwwskazania do implantacji

Lista względnych przeciwwskazań obejmuje grupę miejscowych przyczyn opóźnionej implantacji.Te czynniki ryzyka wpływają na obszar przyszłej interwencji (jama ustna).

Przykłady:

• Wszelkie stany zapalne (próchnica, zapalenie miazgi)
• Bruksizm
• Choroba przyzębia
• Poważna wada zgryzu
• Nagromadzenie płytki nazębnej
• Systematyczne długotrwałe nieprzestrzeganie zasad higieny.

W większości przypadków po leczeniu (wypełnianie zębów, usuwanie ognisk zapalnych, czyszczenie otworów po ekstrakcji zęba, zabiegi ortodontyczne) wszczepienie implantu staje się możliwe. W przypadku paradontozy jest wręcz zalecane. Czynnikami ryzyka podczas zakładania sztucznych korzeni mogą być różne okoliczności – stres, złe nawyki, otyłość (niedowaga) i więcej. Ale to wszystko nie neguje możliwości poddania się implantacji. Ostateczną decyzję w tej sprawie musi podjąć implantolog. Jednocześnie nie można przed nim ukrywać chorób aby uniknąć powikłań.