Implant zęba jest skuteczną metodą zastępowania utraconych zębów. Na nim można odbudować pojedynczy ząb lub osadzić most i dokonać całej rekonstrukcji zgryzu. Pierwszy raz implant został zastosowany w roku 1965 przez profesora Per-Ingvara Branemarka. Od tamtej pory jest najczęściej stosowaną metodą odbudowy uzębienia. Implanty są wyjątkowo trwałe i mogą być stosowane u większości pacjentów bez skutków ubocznych. Niestety za jakością idzie też cena, wszczepienie implantów stomatologicznych to jeden z najdroższych zabiegów z dziedziny stomatologii.
Budowa implantu
Na pełny implant składają się trzy części – filar, czyli implant, łącznik oraz korona. Łącznik jest elementem łączącym implant z koroną implantologiczną. Przykręca się go do wcześniej wszczepionego implantu. Można stosować łączniki proste bez kątowych odchyleń oraz łączniki kątowe, które korygują odchylenie implantów wprowadzonych nierównolegle do siebie. Jest on wykonany z tytanu lub cyrkonu. Pełni on rolę szyjki anatomicznej zęba, łącząc śrubę implantologiczną ze stałym uzupełnieniem protetycznym. Koronę protetyczną mocuje się na implantach i jest to nic innego jak sztuczny ząb. Korona może być: cyrkonowa, metalowa – licowana porcelaną lub akrylem, ceramiczna, akrylowa. Implanty zębowe są sztucznymi korzeniami zęba, które swoim kształtem przypominają małych rozmiarów śrubę. To na niej przymocowuje się nadbudowę, która przypomina naturalną korę zęba.
Rodzaje implantów zębowych
Implanty można podzielić ze względu na materiał, z którego są wykonane, ale również na miejsce umieszczenia. Implanty tytanowe są popularniejszym i starszym rozwiązaniem. Są wyjątkowo trwałe i bardzo dobrze tolerowane przez organizm. Implant tytanowy ma kolor srebrny jednak nie jest widoczny. Zabieg z wykorzystaniem tego typu implantów może przebiegać w czasie jednej lub dwóch faz. Implant cyrkonowy zawiera dwutlenek cyrkonu, a jego struktura i kolor przypomina naturalną tkankę budującą zęby. Ma on wysoką zgodność biologiczną i dużą odporność na działanie czynników zewnętrznych.
Wszczep śródkostny to implant, który wszczepiany jest chirurgicznie do kości szczęki. Po zagojeniu się tkanki otaczającej dziąsło niezbędny jest drugi zabieg chirurgiczny, który ma na celu umocowanie łącznika do implantu. Natomiast wszczepy podokostnowe składają się z ramki metalowej, która mocowana jest do kości szczęki, pod tkanką dziąsła. Po wygojeniu ramka umocowana jest do kości szczęki. Łączniki, które są wszczepiane – wystają przez dziąsło. W przypadku wszczepów śródskórnych, do łączników jest przytwierdzana korona stomatologiczna.
Przebieg wszczepienia implantu
Pierwszym etapem po wykonaniu znieczulenia przez lekarza jest nacięcie dziąsła. Następnie jest ono rozsuwane i nawierca się otwór do, którego stomatolog wprowadza implant. Po wprowadzeniu implantu sprawdza się, czy jego pozycja jest stabilna. Jeśli wszystko jest w porządku, rana zostaje zszyta. Po zakończeniu zabiegu, implant nie jest widoczny w jamie ustnej. Drugim etapem jest odsłonięcie implantu i wkręcenie śruby gojącej. Po ustabilizowaniu się implantu i zintegrowaniu z kością następuje jego odsłonięcie. Nacięta zostaje błona śluzowa położona bezpośrednio nad szczepem i wkręcany jest śruba gojąca, która ma za zadanie przyśpieszyć proces gojenia się błony śluzowej i wymodelowanie kształtu dziąsła pod koronę protetyczną. Po okresie tak zwanej regeneracji – około 14 dni, wykonuje się uzupełnienie protetyczne. Ostatnim etapem jest pobranie wycisków i zamocowanie sztucznego zęba. Na podstawie wycisku, w laboratorium wykonywane są dwa elementy – łącznik, czyli filar, na którym jest mocowana korona oraz korona protetyczna.
Przeciwwskazania do wykonania zabiegu
Przeciwwskazań do leczenia implantologicznego jest dużo. Przed każdym zabiegiem należy udać się na konsultację stomatologiczną ze specjalistą, który przeprowadzi wywiad i oceni czy implantacja jest możliwa. Wówczas można zacząć przygotowywać się do zabiegu i cieszyć się swoim nowym uśmiechem.
Bezwzględnym przeciwwskazaniem jest ciąża, która uniemożliwia diagnostykę rentgenowską oraz farmakoterapię. Kolejnym jest paradontoza, która może prowadzić do braku integracji implantu z kością. Podobnie jest w przypadku niewyrównanej cukrzycy, która może wpłynąć na brak gojenia i powstawanie nadkażeń bakteryjnych. Implantów zębowych nie wolno również stosować u osób, które chorują na nowotwory. Mogą wystąpić także przeciwwskazania miejscowe, występujące w jamie ustnej, które tymczasowo uniemożliwiają wstawienie implantów. Między innymi mogą to być schorzenia, urazy i stany zapalne błon śluzowych. Zabiegowi nie mogą zostać poddane również młode osoby, u których nie został jeszcze ukończony proces wzrostu kości szczęki. Zwykle ma to miejsce do 18. roku życia człowieka, lecz może nastąpić nieco później. Nie bez znaczenia są również indywidualne cechy szczęki pacjenta, jak jej wysokość i szerokość. Jeśli któryś z wymiarów będzie zbyt mały, wówczas może okazać się, że nie ma wystarczająco miejsca na wykonanie korony i zabieg nie może zostać wykonany.
