Implanty są jednym z najkorzystniejszych sposobów na zastępowanie utraconych zębów i poprawę funkcjonalności całej szczęki. Zbyt długie odkładanie tego zabiegu może doprowadzić do przesunięcia uzębienia i zablokowania miejsca, w którym powinien znaleźć się wszczep.
Metody wszczepu implantów
Implanty dwufazowe są popularniejszą metodą, choć wymagają dwukrotnego wykonania zabiegu chirurgicznego, a cały proces trwa zwykle od trzech do sześciu miesięcy. Pierwszy etap to wszczepienie implantu w kość wyrostka zębodołowego, co trwa przeważnie od 30 minut do dwóch godzin. Następnie umieszcza się śrubę zamykającą i zaszywa tkanki. Wszczep musi zrosnąć się z otaczającymi go tkankami kostnymi, co trwa kilka miesięcy. W tym czasie lekarz na bieżąco kontroluje prawidłowość zachodzących procesów i podejmuje decyzję o gotowości do drugiego zabiegu. W następnym etapie rozcina się dziąsło i wyjmuje śrubę zamykającą, zastępując ją jednocześnie śrubą gojącą. Ma ona za zadanie odpowiednio ukształtować dziąsło pacjenta, co trwa zwykle do dw
óch tygodni. Po tym czasie, gdy tkanki miękkie zostaną uformowane, można zamknąć implant przy pomocy korony bądź innej nadbudowy. Metoda ta trwa o wiele dłużej, niż jednofazowa i wymaga dwukrotnej interwencji chirurgicznej, jednak dzięki temu implant ma czas na integrację z kością, dziąsło może zostać odpowiednio uformowane, a w razie wystąpienia jakiegokolwiek uszkodzenia łatwiej jest wykonać naprawę.
Implanty jednofazowe ograniczają się do jednej wizyty, a sam zabieg nie jest inwazyjny – tym samym jest to najszybszy sposób na odtworzenie zęba. Wszczepiona śruba z gwintem nie wymaga zastosowania dodatkowego łącznika, co eliminuje ryzyko poluzowania się poszczególnych elementów, a dodatkowo nie prowadzi do gromadzenia się bakterii przy łączeniach. Po jej umieszczeniu w zębodole od razu można zamocować element protetyczny. Aby móc wybrać implant jednofazowy, należy spełniać szereg wymagań dotyczących stanu jamy ustnej. Należy mieć też na uwadze to, że w przypadku uszkodzenia zewnętrznej części śruby, w celu jej wymiany niezbędne będzie usunięcie całego implantu.
Podczas gojenia dochodzi do osteointegracji. Jest to proces, w którym następuje bezpośrednie zrośnięcie się sztucznego korzenia z kością. Dla implantów w żuchwie trwa to do 3 miesięcy, a dla implantów w szczęce do 6 miesięcy. Wynika to z różnej struktury kości. Tlen, który zawarty jest w tkance kostnej tworzy na powierzchni tytanowego wszczepu warstwę dwutlenku tytanu. Na niej może odkładać się nowa, mineralizująca tkanka kostna, która tworzy właściwe mocowanie implantu. Taka integracja wszczepu z kością jest procesem ciągłym i mają na nią wpływ siły biomechaniczne, powstające w wyniku pracy protezy.
Jak się wstawia implanty zębów?
Zabieg wykonuje się z myślą o jak najdłuższej trwałości wszczepów, jednak do tego konieczne jest spełnianie kilku podstawowych warunków. Trwałość każdego wszczepu może być różna, a zależy ona między innymi od uwarunkowań zewnętrznych i wewnętrznych. Istotna jest także zastosowana technika oraz materiał, z którego wykonany jest implant. Każdy zabieg wszczepienia implantów stomatologicznych jest inny, nawet u tego samego pacjenta.
Pierwszym etapem po wykonaniu znieczulenia przez lekarza jest nacięcie dziąsła. Następnie jest ono rozsuwane i nawierca się otwór do, którego stomatolog wprowadza implant. Po wprowadzeniu implantu sprawdza się, czy jego pozycja jest stabilna. Jeśli wszystko jest w porządku, rana zostaje zszyta. Po zakończeniu zabiegu, implant nie jest widoczny w jamie ustnej. Drugim etapem jest odsłonięcie implantu i wkręcenie śruby gojącej. Po ustabilizowaniu się implantu i zintegrowaniu z kością następuje jego odsłonięcie. Nacięta zostaje błona śluzowa położona bezpośrednio nad szczepem i wkręcany jest śruba gojąca, która ma za zadanie przyśpieszyć proces gojenia się błony śluzowej i wymodelowanie kształtu dziąsła pod koronę protetyczną. Po okresie tak zwanej regeneracji – około 14 dni, wykonuje się uzupełnienie protetyczne. Ostatnim etapem jest pobranie wycisków i zamocowanie sztucznego zęba. Na podstawie wycisku, w laboratorium wykonywane są dwa elementy – łącznik, czyli filar, na którym jest mocowana korona oraz korona protetyczna.
Rodzaje koron protetycznych
Koronę protetyczną mocuje się na implantach i jest to nic innego jak sztuczny ząb. W niektórych przypadkach zakładana jest w celu uniknięcia pęknięcia zęba lub, żeby ukryć uszkodzenia. Występują różne rodzaje koron, które stosuje się w gabinetach. Korona cyrkonowa – jest wyjątkowo wytrzymała i ma dużą przenikliwość świetlną, takie uzupełnienia zachowują właściwości optyczne naturalnych zębów. Korona metalowa – wykonuje się ją z różnego rodzaju metali, jest rzadko wybierana, ponieważ wyróżnia się na tle innych zębów. Korona metalowa licowana akrylem – jest mało trwała, od przedniej strony jedynie pokryta akrylem. Korona metalowa licowana porcelaną – często stosowana, wykonana z metalu, ale pokryta w całości porcelaną. Korona akrylowa – nie jest bardzo trwała, często stosuje się ją jako uzupełnienie tymczasowe, ma naturalny kolor zębów. Korona ceramiczna – wykonuje się ją z porcelany, ma kolor najbardziej zbliżony do naturalnych zębów, ma niestety bardzo wysoką cenę.
